غفلت كردم

تنها يك لحظه كافي بود

براي اسير شدن فقط يك بار اگاهانه غفلت كردن كافيست

انسان وقتي كه از روي عدم اختيار وعدم اگاهي غفلتي انجام ميدهد محكوم به شكست نخواهد شد زيرا خداوند تنهايش نميگذارد

اما وقتي انسان خود با دستاي خود خويش را به اتش ميكشد خواهد سوخت

وقتي انسان از روي اگاهي اشتباهي انجام ميدهد ديگر از دست كسي كاري ساخته نيست

يادم مي ايد شبهاچقدر از هجوم تنهايي ميناليدم

حتي رزوهايم هم از تنهايي سرشار از ياس وبي روحي بود

وچنين وچنان

الان مدتهاست كه ميسوزم اما انگار پاياني ندارد

راهي براي برگشت نيست

من دگر نميتوانم

گذشته بر نميگردد

اينده اتفاقي نيست

اينده .....

راهي براي برگشت نيست

بايد تااخر اين شكست رفت

بايد اين بازي را به ناكامي تمام كرد

چه زشت ونازيباست تلخي دنيا

البته نبايد فراموش كرد كه تلخ تر از اين تلخي تنهايي نام دارد

از اين پريشاني راهي بيرون نيست

ميخواهم كه از اين بن بست بيرون روم اما نميتوانم

ادمي نميتواند

ما دلم داريم نميتوانيم

من خالي از عشقم