فریاد بر تو ای عشق

خیلی وقته که لبام میخندن و قلبم های های گریه میکنه...خیلی وقته به هرکی اعتماد میکنم منو زمین میزنه...خیلی وقته همه ی عشقا دروغ میشن...خیلی وقته من دارم از درون میمیرم...میبینین شکست خوردن به همین سادگیه شاخ و دم نداره من که دیگه مردم اما به شما توصیه میکنم تحت هیچ شرایطی عاشق نشین به خصوص شما دختر خانومای گلم که میدونم اگه این مطلبو ببخونین میگین برو بابا ما که سخت عاشق همیم و هیشکی نمیتونه مارو از هم جدا کنه! نگین که وقتی به یاده اون موقع ها میفتم خندم میگیره چه قشنگ دروغ میگفت از همه قشنگتر من باور میکردم!بهترین حرفای عمرمو تو اون مدت شنیدم یعنی خدا هم میومد میگفت دروغ میگه باور نمیکردم خلاصه اینکه عشقو عاشقی موند لایه کتابای لیلی و مجنون من خواستم بگم که بدونین هیچ قصد بدی هم نداشتم آدمای شکست خورده مثله من زیادن سعی کنین عوض اینکه خودتون تجربه کنین از تجربه های ما استفاده کنین دیگه حرفی نموند که نگفته باشم خدا یاورتون باشه واسه همتون آرزوی خوشبختی میکنم خوش باشین*

*همه میدونن که من تو خودم غرق شده بودم

تا اینکه تو اومدی و زندگیمو درخشان کردی

همه میدونن که اون تو بودی که طوفان های زندگیمو از بین بردی

و فریاد هایی که تو سرم بود

و وجود تو بود که به من توانایی داد تا بتونم در تیرگی و تاری جلوی خودمو ببینم

و فقط تو هستی که میدونی چطوری روحمو تازه کنی

واون ابر ها رو از زندگیم دور کنی

وقتی حوصله هیچ چیزو ندارم

تنها کاری که میکنم گوشی رو ور میدارم

و صدای تو چشمانم رو پر از اشک شوق میکنه

چون میدونم وقتی که از ترس خشکم زده بود تو اونجا پیشم خواهی بود

تو از بهشت برای من فرستاده شدی

اه تو کاری کردی که احساس میکنم میتونم پرواز کنم

تو زیر بالهای من هستی و هر وقت که سقوط کنم

تو اونجا پیشم هستی و نجاتم میدی مطمئنم که نجاتم میدی

 بیا و بدرخش*

این بار مزاحمت نمیشم خوب من.......
میخوام برم.............................
یه جای خوب....................
یه جایی که دیگه بودنم ..................
کسی رو رنج نده...........................................
مرگم مبارک عشق من............................................
بگو به من مرگت مبارک.......................................................
اینجا و آنجا ندارد گل من..............................................................
همه جا جهنم است برای من.................................................................
اینجا تو لب غنچه نمیکنی و برایم نمیخندی و میسوزم...................................
آنجا هم میان آتش میسوزم....................................................................
گلکم نبینم غمت را بعد رفتن من شاد باش بهترینم..............................
وصیتم این است که شادترین باشی..................................
دلم برات تنگ میشه......................................
بزار واست بازم بگم................................
میمیرم برات همین امشب ..............
همه از رفتنم میخندند.............
تو هم بخند..................

دلم از خودم گرفته گله ای از تو ندارم

                       به خدا تنهایی هامو پای تو من نمیزارم

قلب من اگه شکسته تو نبودی باعث اون

                       تو بدی نکردی هیچوقت با من زار و پریشون

غصه هامو اگه گفتم تو چرا به دل گرفتی

                       کی بهت گفته که داری از چشای من می افتی

تو که نور این چشامی نه یه قطره اشک ناچیز

                       نبینم دلت بگیره بشی از بهونه لبریز

نمیخوام حتی یه یه لحظه شک بیفته تو وجودت

                      فکر کنی فرقی نداره واسه من بود و نبودت

نمیخوام تو این غریبی تو بشی شریک دردام

                      چه جوری بگم عزیزم سوختن تو رو  نمیخوام

گفتم برو از این جا گفتم که از تو سیرم

                    این اشتباه من بود حرفمو پس میگیرم

میخوام منو ببخشی به مهلتی دوباره

                     نرو که زوده رفتن نذار چشام بباره

من از تو یاد گرفتم که تن به شب نبازم

                     نرو بمون پیشم تا سیاه نپوشه سازم

بی تو نمیخوام اینجا حتی یه لحظه باشم

                     من زود زود میمیرم اگه ازت جدا شم

منو ببخش اگه من اشک تو چشات نشوندم

                      اگه با اشتباهم دل تو رو سوزوندم

منو ببخش عزیزم بگذر تو از گناهم

                       نزار بسوزه عمرم به پای اشتباهم

واقعیتی که من پذیرفتم

                خاکی سرد بود واندیشه ای خسته

آب هایی بود از که از

                  ناودان خانه ها به پای می چکید  

وخاطرات و شعرهایی که می پوسید

                  واقیعیتی که من پذیرفتم  

 نبود انسان های خوب بود

                  واین واقعیت ها ودرختان بی ثمرش

 مثال سیبی پوسیده روی شاخه ی

                    درختی خشکیده می نمود

امروز روز اول عیده و به خاطر اینکه خیلی هاتون گفتین که نوشته های من همش غمگینه پس براتون یه شعر نوشتم که از اون حالو هوا در بیاین ومن هیچوقت یادم نمیره که این روز چقدر بهم خوش گذشت البته کمبود جای خالی خیلی ادما حالمو گرفت اساسی حالا اینا رو بیخیال شو هر کی مونده قدرشو باید دونست

وصدای چکاوک ها

                                           صدای لبریز از عشق بهاران

شکوفه های طلایی از جنس عشق

                                بر روی درخت های قلبمان روییده است

این بهاران امده است تا مرا حس کند

                                 از جایی که نمیشناسم

این بار هم این فاصه ها اند

                                که مهلت سخن  گفتن را میدهند

در این وادی ترسناک

                           در این وادی پر از درد

با چه امیدی به خوانم از عشق  

                          که کابوس خوابهایم هم مجال نمیدهد

این تدبیر واین تقدیر که بر ما گذشت

                          کابوسی از جنس ماندن و به یاد آوردن بود

کابوسی که سالیان سال هم هنوز

                          برایم دردی بی پایان وخاطری

پر از تلخی به ارمغان گذاشته است.......................

باز امشب

                           صدایی میخواند.....!

آوایی غم انگیز را

                         سکوتی سرد میان من و تو

صبر کن بالاخره 

                         روزی این روزگار  

از چرخش زندگی باز می ماند

                        وتو برای همیشه 

از اعماق قلبم خارج خواهی شد

                        در این دنیا غیرممکن است 

چیزی محال باشد

                       زیبا ترین غصه های من

روزی به سر خواهد آمد

                       روزی.........